Ένας μεγάλος μύλος η σημερινή ομιλία του Αγγελου Συρίγου στη Βουλή κατά την προσπάθειά του να υπερασπιστεί το εκτρωματικό νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση με πλήθος ρυθμίσεων και σαρωτικές αλλαγές στις διοικήσεις των ΑΕΙ, που καταργούν επί της ουσίας το αυτοδιοίκητο.
Μιλώντας στην Ολομέλεια ο υφυπουργός Παιδείας απέδωσε στον «μύθο του Πολυτεχνείου» τις «για ψύλλου πήδημα» διαδηλώσεις, την «ύπαρξη κομματικών φοιτητικών παρατάξεων», τις «καταλήψεις πανεπιστημιακών σχολών» και την «απαγόρευση εισόδου ακόμα και της πυροσβεστικής μέσα στα ΑΕΙ».
Τσουβάλιασε τις επιθέσεις σε γραφεία πρυτάνεων με ειρηνικές διαμαρτυρίες για να ισχυριστεί το εξής: «Αντί όλα αυτά να συνιστούν συγκλονιστική ύβρη για τον πνευματικό τόπο της χώρας κατέστησαν κοινός τόπος. Μία πραγματικότητα που μπορούμε να αποδεχτούμε αν κλείσουμε τα μάτια σε κάποιες ακρότητες. Όπως αυτές που συνέβησαν στην Κρήτη».
Υποστήριξε πως οι διαδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης αποτελούν «μίμηση, κακό θεατρικό παίγνιο, παρωδία» με επίκεντρό της το «Πολυτεχνείο, το μοναδικό σοβαρό λαϊκής αντιστάσεως σε εκείνα τα επτά μαύρα χρόνια ήταν η μοναδική ένδειξη ότι ο λαός κάτω από την επιφάνεια έβραζε. Εξαιτίας αυτού του λόγου προσέλαβε μυθικές διαστάσεις».
Ο υφυπουργός εξίσωσε τις κινητοποιήσεις με «τη βία για τη βία» αλλά έσπευσε να υποστηρίξει ότι δεν αναφέρεται στο «αξιακό άρωμα» του Πολυτεχνείου αλλά στην πολιτική του λειτουργία ως μύθου στα μεταπολιτευτικά χρόνια
Αρχικά στην τοποθέτησή του κ. Συρίγος επεσήμανε ότι η απριλιανή δικτατορία δεν έπεσε λόγω της εσωτερικής αντιστάσης και εξήγησε ότι η «Χούντα κατέρευσε το 1974 υπό το βάρος των ανομημάτων και ιδίως υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας», αλλά ύστερα ξεκίνησε το απαράδεκτο παραλήρημα, που καμία σχέση δεν είχε με το περιεχόμενο του επίμαχου σχεδίου νόμου, το οποίο έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων σε σύσσωμη την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Υποστηρίξε πως «το γεγονός ότι στα θεμέλια της μεταπολιτεύσεως δεν υπήρχε ένα γεγονός ανατροπής. Είχε τεράστια αξιακή σημασία στην ποιότητα της μεταπολιτευτικής μας ζωής». «Δεν υπήρξαν ογκώδεις συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και πορείες επί Χούντας» επέμεινε εμφατικά ο υφυπουργός για να χαρακτηρίσει την αντίσταση κατά των πραξικοπηματιών ως «μεμονομένες ενέργειες κάποιων γενναίων Ελλήνων, που αντιμετωπίζονταν με βάρβαρο τρόπο από τη δικτατορία».
Σε αυτό το σημείο είπε πως «αυτό που δεν έγινε από την πλειοψηφία του λαού όταν χρειαζόταν, όταν δηλαδή υπήρχε η Χούντα. Έπρεπε να αναπληρωθεί μετά. Πότε;. Μετά το 1974. Είχαμε τις πορείες μας, τα λάβαρά μας, πηγαίναμε στις ταβέρνες και μετά πήγαιναμε σπίτι ήσυχοι ότι έχουμε εκπληρώσει εκ του ασφαλούς με καθυστέρηση ετών το αντιστασιακό μας καθήκον έναντι της δικτατορίας».
Αναφέρθηκε σε «συστηματικές καταστροφές του δημόσιου πανεπιστημίου» αγνοώντας επιδεικτικά τα πραγματικά δεδομένα, για να καταλήξει πως «όλα αυτά αποτελούν την επιτομή της μεταπολιτευτικής μας χρεοκοπίας. όλα αυτά έχουν όνομα: είναι ενέργειες της αντιεξουσιαστικής Αριστεράς» είπε και καταλόγισε στον ΣΥΡΙΖΑ «σύγχυση» σχεττικά με τη δράση των αντιεξουσιαστών και «χούλιγκαν» που συνθηματολογούν «εμπρός για τις γενιάς μας τα πολυτεχνεία»
Τον ενόχλησαν ακόμα και τα γκράφιτι, τόσο ώστε να θυμηθεί την Κατοχή. «Η αναγραφή συνθημάτων στους τοίχους μπορούσε να σε οδηγήσει σε θάνατο, στη δικτατορία η αναγραφή συνθημάτων στον τοίχο σήμαινε σύλληψη και βασανιστήρια. Στην Ελλάδα του σήμερα, όπου μπορείς να διαδίδεις ελεύθεα τις απόψεις του, η ανγραφή συνθημάτων στους τοίχους είναι σύμπτωμα βαριάς αντικοινωνικής συμπεριφοράς» είπε και επέρριψε στην αξιωματική αντιπολίτευση ότι βραψυκυκλώνεται από την «ψευδοεπαναστατική υποκουλτούρα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος, υποστήριξε πως η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας «είναι τόσο ανατρεπτική και επαναστατική όσο οι εθιμικές πορείες που καταλήγουν σε ταβέρνες με παϊδάκια»…
