Τη συνάντησα ύστερα από πολύ καιρό. Στα σκαλιά της πολυκατοικίας της, Κυριακή µεσηµέρι. Επέστρεφε στο σπίτι βιαστική. «Είχα βγει για να πάρω λίγο αέρα», µου είπε, χαµογελώντας. Κοίταξε το ρολόι και άρχισε να ψάχνει για τα κλειδιά στην τεράστια τσάντα της. Είχε µια εργασία να τελειώσει για το πανεπιστήµιο, είπε. Την παρέδιδε σε τρεις µέρες και είχε αγχωθεί. Οχι µε τον χρόνο παράδοσης, αλλά για τον βαθµό, είπε. Δεν είχε πάει καν να ψηφίσει. Ούτε πρόκειται να πάει αυτήν την Κυριακή.
