Γράφει η Νατάσσα Χανιώτη
Ε ναι λοιπόν, θέλω κι άλλες φούστες στη ζωή μας, Θέλω μια κλαρωτή για τον Πάγκαλο, μια μίνι (τύπου Φουρέιρα)για τον Γερουλάνο, μια ..πένσιλ για τον Κωστόπουλο, μια σχολικη πλισέ για τον Άδωνι, μια ινδοπακιστανική για τον Καμίνη και μια με σκίσιμο στο πλάι για Καρατζαφέρη.
***************
Αυτή η υποκρισία του Σπύρου Παπαδόπουλου με πεθαίνει. Κι επίσης αυτό το κακόμοιρο βλέμα στη διαφήμιση με το Βουτσά. Αν δηλαδή κάποιος ο οποίος παίρνει 80.000 ευρώ το μήνα μισθό από την ελληνική τηλεόραση είναι έτσι, ένας εργαζόμενος που ζει με 600 ευρώ το μήνα πρέπει να έχει το βλέμα του κρεμασμένου;
Με τσάκισε πάντως η δήλωση του, στην real του άλλα παραπονεμένου, του Χατζηνικολάου:
«Εμείς του θεάτρου είμαστε και μανιακοί και “άρρωστοι” και λίγο σνομπ. Το θέατρο θέλει μόχθο, δεν είναι “Έχω ταλέντο, βγαίνω, τα λέω”. Αλλιώς σε πετάει έξω. Βλέπεις ένα “νόστιμο” ή μια “νόστιμη” να παίζει στο θέατρο χωρίς να έχει ιδέα και σε πιάνει απελπισία. Αυτοί δεν πρέπει να είναι στο
