Η έλλειψη επαρκούς ρύθµισης των χρηµατοπιστωτικών αγορών έχει αποδειχθεί δύο φορές καταστροφική. Η πρώτη ήταν στη δεκαετία του 1920. Το όργιο κερδοσκοπίας της εποχής οδήγησε στην κατάρρευση του χρηµατιστηρίου και του αµερικανικού τραπεζικού συστήµατος (9.000 τράπεζες χρεοκοπούν την περίοδο 1930-1933). Μετά την κατάρρευση, µια οµοβροντία νοµοθετικών ρυθµίσεων επέβαλε ισχυρούς ρυθµιστικούς κανόνες στο τραπεζικό σύστηµα των ΗΠΑ. Η δεύτερη ήταν το 2007-2008. Η µεγάλη απορρύθµιση κατά τις δεκαετίες 1980 και 1990 έδωσε εκ νέου πλήρη (σχεδόν) ελευθερία κινήσεων στον χρηµατοπιστωτικό τοµέα και ιδιαίτερα στο λεγόµενο επενδυτικό τµήµα του.
