27. Νοεμβρίου 2010 – 10:24
Γεννιέσαι. Και όπως αρχίζεις να βλέπεις, να ακούς να περπατάς, να κλαις και να γελάς, μαθαίνεις σχεδόν ταυτόχρονα, να τα βάζεις όλα αυτά σε λέξεις.
Από το μα και μα «μαμά» μέχρι το ναι το όχι και το θέλω.
Κι’ ακολουθούν λέξεις δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες.
Και είναι οι λέξεις αυτές , το νήμα που σε δένει με τον κόσμο, η πυξίδα που σε φέρνει και σε πάει.
Είναι ο καθρέφτης σου και η πατρίδα σου.
Κάποια στιγμή μεταναστεύεις.
