Οι περισσότεροι από εμάς, όταν ήμασταν παιδιά, το μεγαλύτερο διάστημα του καλοκαιριού είχαμε ένα μόνιμο σημάδι σαν ελαφριά χαρακιά στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τα μάτια και πρησμένα χείλη. Είναι που λυσσούσαμε ώρες ολόκληρες με τη μάσκα και τον αναπνευστήρα για να ανακαλύψουμε τα μυστικά ενός βυθού ενάμισι μέτρου. Τώρα που μεγαλώσαμε έχουμε μεν περίπου τα ίδια χόμπι και αδυναμίες, στα οποία όμως πρέπει να δίνουμε πιο διεθνείς, πιο τρέντι, πιο «ενήλικες» ονομασίες. Ετσι οι «βούτες» έγιναν.
