Αν ζούσαμε σε μια άλλη χώρα, η κηδεία σου μεθαύριο, θα ήταν ένα μεγάλο προεπαναστατικό πανηγύρι, όπως η κηδεία του Σεφέρη στην Αθήνα, μέσα στην χούντα των δικτατόρων.
«Γράφε», μου έλεγες,
«μπορείς να αφυπνίσεις με το θέατρο συνειδήσεις, τόλμησε να γράψεις σε μια ξένη γλώσσα, εδώ την Ελληνική την μισούν. Τους Έλληνες Δραματουργούς τους φοβούνται. Δες το Εθνικό Θέατρο. Δεν είναι Εθνικό. Δεν πληρώνονται Έλληνες Δραματουργοί αλλά μεταφραστές Ξένου ρεπερτορίου. Αυτοί είναι που διχάζουν τον πνευματικό κόσμο της Ελλάδας. Οι Έλληνες που μισούν τον Έλληνα Δημιουργό. Αυτός είναι ο νέος Ελληνικός Εμφύλιος. Του Πνεύματος.»
