Εικόνας: η σορός του Vladimir Komarov μετά την πτώση. Ήχος: τα τελευταία λόγια του Komarov κατά την είσοδο της κάψουλας στην ατμόσφαιρα
Πρόσφατες αποκαλύψεις της αμερικάνικης κατασκοπείας για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πέθανε ο ρώσος κοσμοναύτης Vladimir Komarov το ’67 κατά την είσοδο της ελαττωματικής του κάψουλας στην ατμόσφαιρα.
Του Robert Krulwich, npr
Έχουμε λοιπόν έναν κοσμοναύτη, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά, σίγουρος πως δε θα καταφέρει να επιστρέψει ποτέ στη γη. Μιλάει μέσω ασυρμάτου με τον Alexei Kosygin -υψηλόβαθμο τότε αξιωματούχο της Σοβιετικής Ένωσης- ο οποίος κλαίει επειδή πιστεύει και αυτός πως ο κοσμοναύτης θα πεθάνει.
Το διαστημόπλοιο είναι κατασκευασμένο πρόχειρα, τα καύσιμα σχεδόν τελειώνουν,τα αλεξίπτωτά του – παρότι κανείς δεν το ήξερε αυτό- δεν πρόκειται να λειτουργήσουν και ο κοσμοναύτης, ονόματι Vladimir Komarov, πρόκειται κυριολεκτικά να συντριβεί στο Γη. Το σώμα του κυριολεκτικά θα απανθρακωθεί από τη σύγκρουση. Καθώς οδηγείται προς το μοιραίο του θάνατο, οι κατασκοπευτικοί σταθμοί των ΗΠΑ στην Τουρκία τον ακούν να καταριέται οργισμένα ενώ κλαίει «εκείνους που τον έβαλαν σε αυτό το κακοφτιαγμένο διαστημόπλοιο».
Αυτή η απίστευτη μυστική καταγραφή του θανάτου ενός Ρώσου κοσμοναύτη από το 1967 παρουσιάζεται σε ένα βιβλίο με τίτλο Starman από τους Jamie Doran και Piers Bizony,το οποίο εκδόθηκε πρόσφατα. Οι συγγραφείς βασίζουν κυρίως την αφήγησή τους στις αποκαλύψεις του Venymin Ivanovich Russayev, αξιωματούχου της KGB και σε παλιότερες δημοσιογραφικές αναφορές του Yaroslav Golovanov στην εφημερίδα Pradva. Αυτή η εκδοχή –αν είναι αληθινή- είναι πραγματικά τρομακτική.
Το βιβλίο Starman αναφέρεται στην φιλία μεταξύ δύο κοσμοναυτών, του Vladimir Kamarov και του σοβιετικού ήρωα Yuri Gagarin, του πρώτου ανθρώπου που ταξίδεψε στο διάστημα. Οι δύο άνδρες είχαν πολύ καλές σχέσεις: έκαναν παρέα, κυνηγούσαν και έπιναν μαζί.
Το 1967 ανατέθηκε και στους δύο να συμμετάσχουν σε μια αποστολή και να μπουν σε τροχιά γύρω από τη Γη,αλλά και οι δυο τους ήξεραν πως το σκάφος δεν ήταν ασφαλές. Ο Komarov είπε στους φίλους του πως ήξερε πως ήταν πιθανό να πεθάνει. Αλλά δε θα έκανε πίσω γιατί δεν ήθελε να πεθάνει ο Gagarin. Ο Gagarin θα ήταν ο αντικαταστάτης του.
Η ιστορία ξεκινά πάνω κάτω το 1967 όταν ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ, ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, αποφάσισε να οργανώσει ένα εντυπωσιακό διαστημικό ραντεβού μεταξύ δύο σοβιετικών διαστημοπλοίων.
Το σχέδιο ήταν να εκτοξευτεί η διαστημική κάψουλα Soyuz 1 με τον Komarov στο εσωτερικό της. Την επόμενη μέρα, ένα δεύτερο όχημα θα απογειωνόταν, με δυο επιπλέον κοσμοναύτες. Τα δύο οχήματα θα συναντιόνταν, θα συνδέονταν, ο Komarov θα περνούσε από το ένα στο άλλο, θα άλλαζε θέση με ένα συνάδερφο του, και θα επέστρεφε στην πατρίδα του με το δεύτερο διαστημόπλοιο. Ο Μπρέζνιεφ πίστευε πως το γεγονός θα αποτελούσε έναν σοβιετικό θρίαμβο που θα συνέπιπτε με την 50η επέτειο της κομμουνιστικής επανάστασης. Ο Μπρέζνιεφ κατέστησε σαφές πως ήθελε να δει το σχέδιο να πραγματοποιείται.
Το πρόβλημα ήταν ο Gagarin, ο οποίος ήταν ήδη ένας σοβιετικός ήρωας, ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Τόσο αυτός όσο και κάποιοι ανώτεροι τεχνικοί είχαν επιθεωρήσει το Soyuz 1 και είχαν εντοπίσει 203 κατασκευαστικά προβλήματα -αρκετά σοβαρά προβλήματα, τα οποία έκαναν την διαστημικό ταξίδι με το όχημα επικίνδυνο. Ο Gagarin πρότεινε την αναβολή της αποστολής.
Το ερώτημα ήταν: Ποιος θα το έλεγε στον Μπρέζνιεφ; Ο Gagarin συνέταξε μια δεκασέλιδη αναφορά και την έδωσε στον Venyamin Russayev, τον καλύτερο φίλο του στην KGB, αλλά κανένας δε τολμούσε να την προωθήσει προς τα πάνω στην αλυσίδα διοικήσεως. Όσοι είδαν αυτή την αναφορά, μεταξύ των οποίων και ο Russayev, υποβιβάστηκαν, απολύθηκαν ή εστάλησαν για διπλωματική αποστολή στη Σιβηρία. Ενώ απέμενε λιγότερο από ένας μήνας για την εκτόξευση, ο Komarov συνειδητοποίησε πως δεν υπήρχε δυνατότητα αναβολής. Συναντήθηκε με τον Russayev, τον υποβιβασμένο πράκτορα της KGB, του είπε: «δεν πρόκειται να επιστρέψω από αυτήν την πτήση».
Ο Russayev τον ρώτησε γιατί δεν αρνείται να συμμετάσχει στην αποστολή. Η απάντηση του Komarov, σύμφωνα με τους συγγραφείς, ήταν πως αν δεν πραγματοποιούσε ο ίδιος την πτήση, τότε θα έστελναν τον αντικαταστάτη. Αυτός ήταν ο Yuri Gagarin. Ο Vladimir Komarov δεν μπορούσε να το κάνει αυτό στον φίλο του. «Είναι ο Yuri μας», είπε σύμφωνα με το βιβλίο, «και θα πεθάνει αντί για μένα. Πρέπει να τον φροντίζουμε». Ύστερα ξέσπασε σε κλάματα.
Την ημέρα της εκτόξευσης ο Ρώσος δημοσιογράφος Yaroslav Golovanov ανέφερε πως ο Gagarin εμφανίστηκε στο σημείο εκτόξευσης και απαίτησε να πάρει μέρος στην αποστολή, παρότι κανένας δεν περίμενε πως θα πετούσε. Ο Golovanov αποκάλεσε αυτή τη συμπεριφορά ως ένα «ξαφνικό καπρίτσιο», παρόλο που αργότερα κάποιοι παρατηρητές εξέφρασαν την άποψη πως ο Gagarin προσπαθούσε να μπει στο διαστημόπλοιο για να σώσει το φίλο του. Τελικά το Soyuz άφησε τη Γη με πλοηγό τον Komarov.
Με το που το Soyuz άρχισε να μπαίνει σε τροχιά γύρω από τη Γη, ξεκίνησαν και τα προβλήματα. Οι κεραίες δε λειτουργούσαν σωστά. Η κινητήρια δύναμη ήταν ελλιπής. Η πλοήγηση αποδείχθηκε δύσκολη. Η εκτόξευση της επόμενης μέρας έπρεπε να ακυρωθεί. Και το χειρότερο ήταν πως, ώρα με την ώρα, οι ελπίδες του Komarov να επιστρέψει ασφαλής στη Γη εξανεμίζονταν.
Την ίδια στιγμή οι μυστικές υπηρεσίας των ΗΠΑ παρακολουθούσαν την επιχείρηση. Η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) είχε κάποιες εγκαταστάσεις σε μια αεροπορική βάση κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με προηγούμενες αναφορές οι Αμερικανοί κατάσκοποι ήξεραν πως κάτι δεν πάει καλά άλλα δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς. Ένας αναλυτής της NSA, ο οποίος στο βιβλίο αναφέρεται ως Perry Fellwock, περιέγραψε πως άκουσε τυχαία τον Komarov να λέει στους αξιωματούχους στον πύργο ελέγχου πως ήξερε ότι πρόκειται να πεθάνει. Ο Fellwock περιγράφει πως ο σοβιετικός ηγέτης Alexei Kosygin επικοινώνησε μέσω βιντεοκλήσης με τον Komarov για να του πει πως είναι ήρωας. Η σύζυγος του Komarov ήταν επίσης στην γραμμή για να μιλήσει μαζί του σχετικά με το τι να πει στα παιδιά τους. Ο Kosygin έκλαιγε.
Το βιβλίο περιγράφει πως οι Αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών άκουσαν τις «κραυγές οργής του Komarov καθώς ριχνόταν προς το θάνατό του» όταν το σκάφος ξεκίνησε την κάθοδο και τα αλεξίπτωτα δεν άνοιξαν.
