11. Σεπτεμβρίου 2010 – 9:24
Μπορεί να είναι η αίσθησή μας λανθασμένη, και μακάρι να είναι: η χώρα είναι ακίνητη, παγωμένη και σε ελεύθερη πτώση. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η ύφεση βαθαίνει διαρκώς, με ορατές μικροκοινωνικές συνέπειες, με άγνωστες μακροκοινωνικές. Και τίποτε, μα τίποτε απολύτως, δεν προβάλλει σαν ελπίδα, σαν υπαινιγμός, ώστε να πιστέψουμε ότι η πτώση θα ανακοπεί σύντομα. Η ιστορία εκτυλίσσεται με καμπές, με βυθίσεις, με ρηγματώσεις. Το γνωρίζουμε θεωρητικά. Αυτή η θεωρητική γνώση όμως δεν κάνει τη βίωση της πτώσης λιγότερη οδυνηρή.
