Το μόνο που διατάρασσε την ηρεμία και την ικανοποίηση ήταν οι φωνές από το γραφείο του τετάρτου ορόφου. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και οι φωνές ακούγονταν στον χώρο, με τα επίθετα να διαδέχονται το ένα το άλλο: μαλ… τον ανέβαζε, αδ… τον κατέβαζε. Οσοι όμως είχαν την… τύχη να βρίσκονται εκείνη την ώρα πέριξ του ορόφου κουνούσαν το κεφάλι τους και γελούσαν στα κρυφά. Οι Ελληνες με τα χέρια τους στον κρόταφο έκαναν τη χαρακτηριστική περιστροφική κίνηση που υποδηλώνει τον άνθρωπο προτού του φορέσουν ανάποδα το σακάκι, ενώ οι ξένοι κουνούσαν το κεφάλι τους με συγκατάβαση!
