Κάθε φορά που της τηλεφωνούσα ετοιµαζόταν για κάποιο πανηγύρι. Το couleur locale ήταν το νέο της «κόλληµα». Η µέχρι πρότινος επαφή της µε την αθάνατη ελληνική επαρχία περιοριζόταν σε κάτι επισκέψεις σε συγγενείς στο αστικό Ναύπλιο. Ούτε καν ο πατέρας της δεν είχε µεγαλώσει εκεί. Κι ύστερα ήρθε η Ικαρία. Δεν ήταν η µόνη γύρω στα 30 που άκουσα αυτό το καλοκαίρι να τιµά τις παραδόσεις της ενδοχώρας, σε ορεινό ή σε νησιώτικο σκηνικό. Τα µεσηµεριανά πανηγύρια είναι το must έµαθα φέτος.
