Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, «η κυβέρνηση όπως κάνουν συνήθως οι κυβερνήσεις, προσπαθεί να ωραιοποιήσει την ατμόσφαιρα, να δημιουργήσει τεχνητό κλίμα αισιοδοξίας και εφησυχασμού. Ενδεχομένως, να βασίζεται στην ελπίδα της πιθανότητας ότι μετά τις γερμανικές εκλογές να υπάρξει κάποια χαλάρωση της πολιτικής της κυρίας Μέρκελ για τις χώρες της ευρωζώνης, και ιδίως για την Ελλάδα».
«Δεν συμμερίζομαι αυτή την αισιοδοξία, είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κατηγόρησε το Βερολίνο ότι διακατέχεται «από έναν ιδιότυπο οικονομικό εθνικισμό» και θέλει να επικρατήσει στην ευρωζώνη και στην ευρωπαϊκή σφαίρα με οικονομικά μέσα, όσο κι αν αυτό αποτελεί μία αυτοκαταστροφική πολιτική και για τους ίδιους και για την Ευρώπη», πρόσθεσε.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποστήριξε ότι «η ελληνική στάση είναι ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτό για να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αποκτήσουμε μία εθνική ενόραση στο εθνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, διότι κάποιοι νόμιζαν ότι όταν άρχιζε αυτή η κρίση, αυτή θα αφορούσε τους εργαζόμενους, τη μεσαία τάξη και όχι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας».
Προβάλλοντας και ιδεολογικές πτυχές της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσίπρας είπε ότι «είμαστε εναντίον ενός ιδιότυπου κρατισμού και μιας κρατικοδίαιτης λειτουργίας της οικονομίας. Και βασική μας επιδίωξη είναι να βάλουμε ένα λιθαράκι ώστε, εάν δούμε μία προοπτική ανάκαμψης, να έχουμε ένα σχέδιο ώστε να αναδιοργανώσουμε το κράτος να δουλεύει καλύτερα. Να γίνει πιο αποτελεσματικό στην είσπραξη όσων του οφείλονται, να γίνει πιο λειτουργικό και διαφανές στη διαχείριση των πόρων, δικαιότερο στην κατανομή του».
Ο κ. Τσίπρας επανέλαβε τους έξι βασικούς άξονες της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τους παρουσίασε και στο συνέδριο του Economist τονίζοντας ότι αυτό το σχέδιο περιλαμβάνει μια σκληρή διαπραγμάτευση. Οι άξονες αυτοί είναι:
1. Δημοσιονομική σταθεροποίηση με ένα κοινωνικά δίκαιο και βιώσιμο τρόπο.
2. Διαμόρφωση ενός σταθερού εργασιακού και φορολογικού πλαισίου.
3. Καταπολέμηση της ανεργίας.
4. Η αποκατάσταση θεσμών κοινωνικής προστασίας και ιδιαίτερα η προσπάθεια να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική κρίση.
5. Μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης.
6. Ο αναπροσανατολισμός των διαθέσιμων εργαλείων δημόσιας πολιτικής και η ένταξη στον περιφερειακό σχεδιασμό νέων παραγωγικών δραστηριοτήτων.
